Dag 27 – Camper inleveren Roadbear NY

Het is zo ver. Laatste dag in ons 'campertje'. Gisteren volledig uitgemest, uitgepakt, opgeruimd en ingeruimd maar nu in koffers. Wat niet mee kan gaat weg. De rest ingepakt en weer schoon.
De wekker staat om 0630uur. We willen uiterlijk 0800uur vertrekken. Uiterlijk 1000uur de camper inleveren. Om uiterlijk 1030uur de laatste shuttle van Roadbear te krijgen. Het is kleine 90 minuutjes sturen. Laatste maal benzine en gas tank afvullen. Met name het gas is hier een dingetje. Met de veiligheidsprocedure van het Pentagon kan je hier op afgelegen plekken je gastank vullen. Niet zelf natuurlijk! Maar door een speciaal getrainde #Gastankvulmeneer. Iedereen uit de camper? Check! Motor uit? Check! Hoofdstroom schakelaar uit? Check! Nog een dubbel check en dan kan het gas aangesloten worden. Mag het gas in de tank geblazen worden. Alle 7 liters! Wouw wat een spektakel. Wat iedere huisvrouw in NL zelf mag doen, bij elke pomp. Moet hier op afgelegen plekken door een specialist. Dat wetende hebben wij hiervoor tijd ingepland. Want dit gaat wel even duren. Eerst maar eens zo’n plek zien te vinden!

We hebben mazzel. We rijden om 745uur. Geen drukte in het verkeer. Was de route mooi? Ik weet het niet meer. Ik heb de NAV gevolgd en hou de horizon in de gaten. In de gaten of en wanneer ik de eerste glimp van New York te zien zal krijgen. De eerste hoge gebouwen. We hadden tijd ingepland voor het gas. Dat viel mee. Was snel gevonden, na een paar keer een gebruikmakend van een U-TURN staan we goed. De wegen zijn hier wat smaller, dus is het met deze camper rustig manoevreren door de smalle straatjes. Tenminste als je niets wilt raken. Niets wilt beschadigen. Ik wil dit niet. Al helemaal niet op deze laatste dag, dus stuur behouden. Gas zit er in. Nu nog aftanken. Dat is normaal een akkevietje wat ik nu wel onder de knie heb. Tanken leer je snel met deze slokop. Deze camper verbruikt veel, 1 op 4,4! Onze vorige camper verbruikte meer: 1 op 3,8. Dus deze is ruim 20% goedkoper! Zo zijn wij tijdens de vakantie zoals de stickers op de camper toch nog ‘groen’ bezig. Yeah!

Wat ook een voordeel is, is dat de brandstof vergeleken met zeven jaar geleden 50% goedkoper is. Rekening houdend met de nu duurdere dollar is dit toch nog steeds 20% goedkoper. Gemiddeld tanken wij hier voor $2,40 per gallon. Kleine €0,60 de liter! Wat een land. Heerlijk!

Tanken moet nu dus wel lukken. Maar de banken liggen deze pompstations eruit. Ik heb m’n Card bij me maar geen cash. Zij hebben de Patrol, maar geen Connection. Na 2 verschillende pompen te hebben bezocht, al mijn cards te hebben geprobeerd ving ik een ATM. Ik pin mijn geld. Tank met cash en we kunnen op naar RoadBear. Nog 2 ‘Blocks’ te gaan dan zijn we er. Wij zijn er om 1015uur. Op tijd dus. Relaxed! Chill!

Maar RoadBear heeft haast. Hele andere RoadBear als Orlando. Hele andere RoadBear als San Francisco. Bij deze twee werd de camper minutieus uitgekamd. Nagekeken en gecontroleerd. Op zoek naar beschadigingen. Op zoek naar gebruikssporen. Op zoek naar extra dollars afrekenen. Niet vervelend maar degelijk. Hier in de Big Apple gaat het heel anders; ‘He how are you doing? Everything well? Did you have had any problems? No? OK, Super! Please take out your stuff and put it in the Shuttle, which will bring you to the train station. Thank you, Bye!’

New York. The City what lives in fast forward mode. Dat is hierbij zeker het geval. We hoeven nog net niet te rennen maar de shuttle gaat nog net met ons erin. Afleveren, checken, papieren en in de shuttle in 15 minuten! Dat koste ons bij de andere plekken zeker 90 minuten. Scheelt weer.
Op het station kopen we kaartjes naar Penn station NY. 90 minuten boemelen. Grappig om te zien hoe ouderwets de treinen hier in NY zijn. Elke wagon heeft een eigen kaartjesknipmeneer. Deze neemt je kaartje af en hangt een “ik heb u reeds gecontroleerd bonnetje” aan je stoel. Zo houdt hij het overzicht over wie hij reeds gecontroleerd heeft en wie hij nog moet ‘knippen’.

In deze trein zien we NY opdoemen. Opdoemen uit de swamp. Want het eerste deel van de voorstad van NY is nog steeds een groot moeras. Moeras wat overgaat in autoslopers. In allerlei wazige bedrijfjes. In wijken. In stadswijken. In NY. Maar voordat we het echte werk zien gaan we ondergronds. Stoppen bij het eindstation Pennstation NY. Groot trein en Metro station. Waar je vele kanten van deze metropool op kan.

Op Penn Station NY houden wij halt. Halt voor een kopje StarBucks. Want ondanks dat we vooraf het tanken al een broodje hebben gescoord bij Subways, hebben wij nog geen tijd gehad voor echte koffie. Voor StarBucks. Voor een RedEye. Op dit station zijn vele StarBucks. StarBucks heeft lekkere koffie en heeft Wifi. Dit is wat wij nodig hebben. Hier kunnen we alles weer op een rijtje zetten. Hoe nu verder. Want het is +/- 1230uur. En we hebben onze B&B bevestigd er te zijn tussen 5 a 6. We zijn dus vroeg. Hebben nu geen camper meer die al onze spulletjes meezeult. Dat doen we dus nu zelf, op onze rug. En om daar nu 4 uur mee rond te zeulen is niet wat. Dus, wij absorberen de cafeïne. En checken onze mail. Onze mail met Mark. Mark van het B&B appartement. Wat is zijn adres en hoe geraken wij daar?. Welke metro te nemen en waar uit te stappen.

Alles is duidelijk. Wat doen we? Gaan we er gewoon heen en bellen we aan? Als we mazzel hebben mogen we onze bagage afzetten. Zo niet zoeken we wat in de omgeving om onze tijd door te komen. We hebben geluk. Mark is thuis. Heeft het zweet nog op zijn voorhoofd. Net klaar met de schoonmaak. Is gisteravond nog maar net thuis gekomen uit Frankrijk. Dus JetLag. Thuis gekomen van een bruiloft in Frankrijk. Dus een dubbele jetlag! Maar hij is vrolijk. hij is gastvrij. En natuurlijk mogen we erin. Hij verontschuldigd zich dat hij zijn handelsmerk nog niet klaar heeft staan, verse jus d’orange! Want hij had ons nog niet verwacht. Maar wat maakt het uit, we mogen erin! -No Problem and Welcome-!

Heel grappig om te zien. De familie-Mark heeft de 2de verdieping van hun huis verlaten en woont nu in het souterrain. Deze woonlaag, met woon, slaap, badkamer en keuken, is nu voor ons. Tussen alle familie-Mark spulletjes leven wij nu 4 dagen. Grappig. We leven de komende dagen in Mark’s world.

We droppen snel alle tassen. Checken onze B&B. Leggen alle spulletjes klaar voor vanavond. Kijken wat we nodig hebben om de stad in te kunnen. Ik heb WiFi. In de krant van vandaag staat dat de ‘One World – Observatory-‘ vrijdag de 29ste voor het eerst haar deuren opent. De eerste dag van de nieuwe toren die de Twin Towers van 9/11 vervangt. In hoeverre je dit dan al ook kan vervangen. De tower gaat zijn eerste dag open en zijn hier dan nog op onze laatste dag. We zijn er nog net. Zaterdag gaan we en ik heb dit op mijn to do lijstje staan. Ik sneup op internet maar de site werkt niet. Gewoon door proberen en ineens kan ik bij kaartjes kopen komen. Ik selecteer 2x vlwsn, 2x kids en betaal. Ik krijg een bevestigingsmail. We hebben kaartjes! Onze laatste. De toren haar eerste. En wij zijn er bij. Wij gaan het meemaken! We are In! - JIPPIE-JA-HEE!!-.

Nu eerst met de metro gaan we naar de Brooklyn-Bridge. Om dan eind van de dag terug te komen om lekker lokaal in Brooklyn te eten. Dorien heeft, via recensies, een leuk lokaal restaurantje gevonden. Dat willen we checken. Maar eerst naar de bekende brug. The Brooklyn Brigde! Met de Metro ben je er zo. Hebben een weekkaart gekocht. 30 eurie p.p. Dus die moet er uit. Maxiaal uit. Dus we hoppen wat on en of, ‘onze Metro’. Stappen uit, via een kort wandelpad, via een trap staan we op de brug. The Brooklyn Bridge! Maar voordat we de brug oplopen kopen we het meest verteerde voedsel van New York. We zijn hier. Dus we gaan er voor. The real deal. Een Hotdog. Een Hotdog zoals het hoort, met alles er op en eraan. Alufolie, broodje, worst, ketchup, mosterd, zuurkool, servetje. Zoals het hoort bij een stalletje. Op straat. Streetfood eet je nu eenmaal op straat. Voor $12 hebben we 4 broodjes ‘first class’ beef ;-). Volgens Bink het lekkerste wat er is. Dus dan is dat zo! En hij heeft helemaal gelijk!

Al knagend lopen we de brug op. We zien alle bekende items opdoemen uit de mist/smog. De Freedom tower, of zoals hij nu door het leven gaat, One World. – Daar staan wij vrijdag boven op!!!- Bijzonder deze sky-line. Alle bekende gebouwen. De ene nog mooier, nog bijzonderder als de andere. Met alle doorkijkjes. Met de Brooklyn Brigde. Met New York. Met ons. Wij zitten hier tussen al dit alles! WOW. Geweldig! En dan tegen de zon in, in de iets mistige lucht. Daar staat ze. Tussen alle mastodonten. Ons eerste contact. -Statue of Liberty National Monument- Ms Liberty! Niet voor niks een Nationaal monument. Prachtig. In de mist, tussen alle andere bijzondere blikvelden in heeft ze iets magisch. Iets on-real. Maar dit is real. Echt waar. Om in Bink zijn bewoording; New York , Ik ben er. Wij zijn er! Welkom New York!

We lopen al -moet je dit zien, moet je dat zien, moet je zien wat bijzonder, wat mooi he- over de brug. Aan de andere kant pakken we de metro weer terug. Om na de 2de overstap vlak bij ons geplande restaurantje uit te komen. We hebben het adres. We staan voor de deur. Helemaal leeg. Is het wel open? Ja het is open. We mogen binnen komen en een tafel uitzoeken. Net als we zitten. Ons eerste biertje krijgen, loopt het restaurant vol. Ineens. Vol met lokalen. Vol met gezinnen. Vol met gezelligheid. Vol met leven. Het heeft iets ‘Amsterdams’. Iets 'Jordaans'. Het heeft leven. Heeft gezelligheid. Heerlijk.

Het is een BBQ en steenoven restaurant. Special van vandaag is kippenwings van de grill. Verder een keuze uit diverse pizza’s en steaks. Alles ziet er even heerlijk uit. Zeker in deze ambiance. Een oudere man komt het drukke restaurant in en loopt op ons af. Hij vraagt waar we vandaan komen. Hij had ons reeds in de metro gezien. Hij vindt het leuk dat we het restaurant van zijn zoon hebben uitgekozen. Vraagt of we van chocolade houden? Rare vraag, maar JA? Hij beloofd ons een lekker dessert. Als dank voor onze komst. We schudden handen en wensen elkaar lachend een fijne avond. Alsof we er vaste gast zijn smullen we van alles. Smaakt voortreffelijk. Leuke tent. Lekker lokale biertjes. IPA, hier populair. En NL zal wel volgen. Als we alles achter de kiezen hebben slikken we nog snel even de rekening weg. Ondanks dat alle restaurants om dit restaurant heen niks te doen hebben, heeft deze het smoor druk. Is het bom gezellig. En iets te duur. Maar wie zeurt daar nu over? Het was top amusement. Speedy Romeo - Classon Ave, Brooklyn. Echte aanrader!

Weer op naar de metro. Scoren nog wat spulletjes voor het ontbijt. Een biertje voor vanavond en gaan op naar Mark’s place. We douchen. Sluiten deze dag proostend af. Ik tik snel dit stukje. Tik dit stukje terwijl iedereen al slaapt. Hier hebben we stroom. Hier hebben we WiFi. Hier kunnen we weer wat op de site zetten. Ik loop door de nationale parken achter in dagen. Achter want in de natuur heb je geen stroom. Geen stroom en geen WiFi. In de natuur moet je verplicht onthaasten. Verplicht zover als dat mogelijk is in een camper, back to nature.

Ik loop dus achter in dagen van onze site. Tot dag 13 staat op de site. Dag 14 t/m 20 heb ik in steno, in kernwoorden, op papier. Dag 21 t/m 26 staan gereed in mijn pc. Dag 27 heb ik hierbij gereed. Maar vanaf dag 14 moeten alle foto’s nog bij de bewuste dagen worden uitgezocht. Dat wordt dus een klusje voor thuis. Want deze metropool bruist. Bruist van leven. Hier gebeurd het. Dit willen we zien. Willen we maximaal meemaken. Om maar niets te hoeven missen. Dus ondanks dat we stroom hebben. Ondanks dat we weer WiFi hebben. Moet de site maar even wachten. Wachten totdat wij verzadigd zijn van alle indrukken. Verzadigd thuis zitten na te genieten. Nagenieten van wat er over ons heen is gekomen. Te bezinnen van wat we hebben meegemaakt. Te bezinnen dat, ondanks dat het dan over is, dat het nu o zo werkelijk was. Yes, We are here!