Dag 18 – Reisdag: Rocky Knob - Otter Creek.

18 mei, (3 juni)
Reisdag van Rocky Knob Camground, via Roanoke, naar Otter Creek Campground. Wederom een mooie route. Wederom mooi weer. Dit maakt alles mooier. Ook deze van zichzelf al hele mooie route. Met het zicht op de dalen zien we nog wat mist. Maakt het uitzicht nog bijzonderder. Maakt het mysterieus. We komen langs mooie glooiende weilanden. Langs prachtige oude boerderijtjes. Een relaxte omgeving. Een mooie omgeving.
We blijven nog een tijdje in de natuur. Dus is het weer tijd om de koelkast te vullen. Om het brood en BBQ voorraad aan te vullen. Op onze route komen we langs het stadje Roanoke. Prachtig centrum. Oude binnenstad. Mooie gekleurde winkels. Mooie schilderingen op de muren, de reclames van vroeger. Het vinden van een supermarkt is niet altijd eenvoudig. Supermarkten liggen doorgaans aan de buitenkant van een stad. Grote winkels met idem parkings. Met een camper is dat nu eenmaal handig. Maar gaan we de goede kant op? Aan welke rand van de stad liggen de supermarkten? Gaan we wel de juiste buitenkant op? Wie zal het zeggen. Wij hebben het juiste systeem nog niet gevonden. Rijden gewoon proefondervindelijk de stad uit en vaak vinden we wel wat. Het duurt een tijd dat we wat vinden, maar de eerste de beste die we hebben gaan we naar binnen. Het blijkt een Ingles winkel te zijn. Niet bekend bij ons, doorgaans gaan we naar Wallmart of Publix. Maar nu een Ingles. Blijkt een prachtige winkel te zijn. Wat hoger prijssegment als de Wallmart (wat niet). Maar een veel betere kwaliteit, mooiere producten. Betere versafdeling. Kortom goede keuze.
Hier slaan we de koelkast en broodkast vol. Ook water en houtskool gaan mee. Kortom de kar is goed gevuld. Gelukkig zijn de winkel karretjes passend bij de supermarkten. ook mega. Hoeven dus maar een keer te lopen.

Dan op naar Ottercreek. Onderweg komen we in Raonoke een Denny’s restaurant (snackbar) tegen. Dorien wil graag een keer lekker echt Amerikaans eten. Dus hier stappen we naar binnen. Ik neem m’n batterijlader van m’n foto camera mee. Om deze hier op te laden. In de natuur zitten is leuk. Maar daar is geen stroom. Ik kan alles wel missen. Maar niet de peut van m’n camera. Wij nieuwe energie. Hij nieuwe energie.
De “snackbar” is splinternieuw. De bediening is super vriendelijk. Het eten heerlijk. Joep heeft een hamburger, de lekkerste ooit. Bink heeft pannenkoeken met verse stukjes appel en banaan, die hij - hmmm- zo- zo - vindt. Bink zijn standaard -ten waarderingscijfer-. (Behalve mijn vers gemaakte pannenkoeken dan, met kaas, spek en banaan. Die vindt hij de lekkerste! Ja, wie niet…). Dorien had een Omelet met biefstuk. Just fabuleus. Ik had een Avocado salade. Met een plakje Bananenbrood. Mijn salade had ’iets’ te veel liters dressing, verder prima. Maar mijn bananen brood, met verse stukjes banaan. Met kaneel en noten. Oh God, deze was hemels! Door dit in je standaard eetpatroon op te nemen, kom je daar waarschijnlijk ook veel eerder. Het is een mega stapeling van koolhydraten en suikers. Maar goddelijk!
We zitten getopt. Tot de neus toe vol, en dat voor $40! We betalen de vriendelijke dame. Die nog een gezamenlijke foto van ons maakt. Tot slot krijg ik nog een -Coffee to go- mee. We pakken m’n batterij-lader en verlaten Denny’s. Verlaten we Raonoke. Op naar Ottercreek.
Vlak bij Ottercreek, bij Peaks of Otter is een Visitor center. Hier haalt Joep zijn stempeltjes. Ook krijgt Joep hier een trail opdracht. Een opdracht om een Button te verdienen. Dat wil Joep wel. Mogen we deze trail doen, Please…!! Een korte wandeling naar Johnson Farm House. Dat kunnen we gaan doen. Het is mooi weer. Een leuke route met wat cultuur – historische waarde. Kan natuurlijk nooit kwaad.
We lopen via een met paaltjes bewegwijzerde route naar een oud houten boerderijtje. Zoals het huis op de prairie. Zelfde soort huis. Zelfde soort gezin. Te klein huis met te veel kinderen. Dus hutje mutje. Een van de 11 kinderen is doctor geworden. En hield later in dit zelfde huisje praktijk. In een bij kamertje. Leuk detail is dat vorig jaar hier nog een oud patiënt van deze doctor is geweest, om het huis te bekijken. De man was inmiddels 93 jaar. Deze dokter heeft hem 93 jaar geleden geholpen bij zijn geboorte.

We gaan terug naar het visitor center. Onderweg zien we nog een hertje weg springen. Vullen bij een watervalletje Joep zijn opdrachten boekje in. En lopen dan het laatste stukje langs een beek. Weer zien we hier een hertje. Wij wel, want Joep en Bink lopen ver voor ons uit. Op naar de Button!
Helaas draait de mevrouw van het visitor center net de deur aan de buitenkant op slot. Op slot met de intentie deze niet eerder dan morgen pas weer te openen. Joep zijn treurige blik en onze vriendelijke vragen helpen niet. Deze vrouw is vast beraden. Ze vertrekt. Zegt nog tussenlips dat het boekje misschien 2 Visitor center’s verderop ingeleverd kan worden. Dat Joep daar mogelijk zijn button kan krijgen. We zullen zien. Onzekerheid is niks aan. Joep baalt. En terecht!

We vinden een prachtige ‘camping’ langs een riviertje. Verlaten, rustig, heerlijk. Wij zijn slechts een van de enkelen die deze natuurplek gekozen heeft. Wat een geluk. Des te meer rust voor ons! Kids spelen in het riviertje, wij met het vuurtje. BBQ aan. Glaasjes gevuld. Enjoy Life!